To μυθιστόρημα αυτό αγγίζει, την πιο κρυφή πληγή της νεότερης ελληνικής ιστορίας, για να ανασκευάσει από το απωθημένο υλικό της μια σύγχρονη ερωτική ιστορία. Ο συγγραφέας καταφέρνει να παντρέψει αριστοτεχνικά την προσωπική με τη συλλογική Ιστορία, χρησιμοποιώντας τα Δεκεμβριανά του '44 και την εμφύλια σύρραξη όχι ως φόντο στην ερωτική ιστορία, αλλά ως συστατικό υλικό της. Ο κόσμος τον οποίο σταδιακά οικοδομεί έχει τις ρίζες του στην πρωταρχική εγκατάλειψη και εντέλει στις θεμελιώδεις συγκρούσεις της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας - πληγές τις οποίες ουδέποτε κατάφερε η ελληνική κοινωνία να διαχειριστεί, με αποτέλεσμα να παραπαίει ανάμεσα στην παράνοια και την αποσύνθεση. [...] Ο Ραπτόπουλος δεν βουτάει άμεσα στον εμφύλιο, αλλά τον ατενίζει μέσα από αναπαραστάσεις, φωτογραφίες, λογοτεχνικά κείμενα, δάνεια από άλλα είδη τέχνης, επιτρέπουν στον συγγραφέα να διατρέξει την φρίκη χωρίς το κείμενό του να είναι βαρύ, να θίξει σοβαρά και ακανθώδη θέματα όπως αυτό της ουδετερότητας (μπορεί να παραμένει κανείς αμέτοχος σε περιόδους κρίσης και πόλωσης;), χωρίς να γίνεται διδακτικός ή να δίνει απαντήσεις.

Το βιβλίο βρίσκεται στη βιβλιοθήκη μας. Ταξινομικός αριθμός: 889.334 Ραπ.

Ρώτησε τον/την Βιβλιοθηκονόμο σου για να σε βοηθήσει να βρεις αυτό που ψάχνεις, ή επισκέψου τον Ηλεκτρονικό Κατάλογο της Βιβλιοθήκης μας, για περισσότερες πληροφορίες πάνω στο βιβλίο αυτό.